I

taşıyor içimiz;
hınçla, öfkeyle.
adaletsizliklere karşı
taşıyor içimiz,
taştıkça tükeniyor
sabrımız,
ve
dünya kusuyor acısını;
acımasızlıkların artışını,
ödleklerin güçsüzlere
karşı güç gösterisinde
bulunmalarını,
kedi yavrusuna yapılan
işkencenin sancısını,
zehirli iğnelerle öldürülmüş
masum köpeklerin feryadını,
doğan her bebeğin
umutsuz gözlerinden akan gözyaşını.

II

talan oluyor içimiz,
yalan kokuyor her yer.
bitiyor mutluluklar,
bitmiyor huzursuzluklar.
neden kelimesi akıllarda yer
edinmiş,
bedeller ortadayken bu kelimenin
yeri midir?
talan oluyor içimiz,
kan kokuyor her yer.
masumiyet kalmamış,
saygı kalmamış,
her yeri duygusuzluk,
vicdansızlık sarmış.

III

sen
bilirsin canım kardeşim,
görmektesin her olanı biteni.
mısralar sizin dilinizdir,
sesinizdir.
anlamaktasın
ve
sesini
duyuramamaktasın,
duyuramamaktayız.
sağır olmuş kulakların
arasında
kalmışız,
yerinde mi keyfimiz?
bir umut olmaktır
derdimiz.
taşıyor içimiz;
hınçla, öfkeyle.
soysuzlara karşı
hep dik kalacaktır andımız.

Mert Altınsoy